چیزی که می‌شنوید ضبط خانگی یادداشتی است که کاوه باغچه‌بان برای مادرش نوشته و پیش از این به فارسی و انگلیسی بعنوان مقدمه در کتاب «روزهایی که تهران اپرا داشت» منتشر شده است. نسخه‌ی صوتی این این یادداشت به همراه بخش‌هایی از اجرای اپرای «ایل تروواتوره» در سال ۱۳۴۸ در تالار رودکی تهران، به مناسبت نودوچهارمین زادروز اِولین باغچه‌بان در خانه‌ی باغچه‌بان منتشر می‌شود.

وقوع انقلاب اسلامی و از بین رفتن بسیاری از مدارک و ضبط‌های تالار رودکی انجام کارهای پژوهشی درباره پیشینه‌ی اپرا در ایران را بسیار دشوار کرده است. این موضوع یکی از انگیزه‌های کاوه باغچه‌بان، فرزند اِولین باغچه‌بان، بود تا در دهمین سالگرد درگذشت مادرش، مجموعه‌ای از اسناد و تصاویر فعالیت‌های او را همراه با یک سی‌دی منتشر کند. او می‌گوید: «از اِولین باغچه‌بان به‌عنوان یکی از مه‌مترین اعضای گروه اپرای تهران نام برده می‌شود ولی از اجراهای او در این سازمان هیچ ضبطی در دسترس عموم نبود. ما در تمام این سا‌لها، ریل‌هایی که در آرشیو خانوادگی بود را حفظ کردیم تا شاید زمانی برای انتشار آنها امکانی فراهم شود. مایه‌ی خوشوقتی بود که با پشتیبانی بنیاد توس توانستیم آنها را برای دهمین سالگرد درگذشت مادرم در اختیار عموم بگذاریم.»

کتاب «روزهایی که تهران اپرا داشت» به همت بنیاد توس و شبکه‌ی ایرانیان هلند در سال ۲۰۲۰ منتشر شده است و در تمامی کتابخانه‌های دانشگاه‌های معتبر بین‌المللی در دسترس است.

توضیح آخر اینکه «مامانو» نامی است که کاوه سال‌ها مادرش را با آن صدا می‌زد.